(အေပၚက သတင္း နဲ႔ ဗီဒီယုိဖုိင္ကုိ
The Myanma Age မွ ကူးယူတင္ျပပါသည္။)
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပ ေတာင္းဆုိမႈ ဆုိသည္မွာ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရ ျဖစ္သည္။ ဒီလုိ ခြင့္ျပဳခ်က္မေပးထားတဲ့ ဥပေဒ ရွိရင္လဲ ျပင္ရပါမည္။ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခုိင္းတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ၊ အဲဒီ ခြင့္ျပဳခ်က္ေပးႏုိင္တဲ့ အာဏာပုိင္ေတြကုိ မေက်နပ္လုိ႔ ဆႏၵျပပါမယ္ ဆုိရင္ ခြင့္ျပဳႏုိင္ပါ့မလား?
တကယ္ေတာ့ ယုတၱိမရွိတဲ့ နည္းဥပေဒကုိ ထုတ္ထားတာပါ။
ဟုိတေလာက သမၼတကုိ ႀကိဳဆုိတဲ့ အဖဲြ႕ေတြလဲ ဆႏၵ ျပတဲ့ သေဘာပါ။ ဘာခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းတယ္ လုိ႔မွ မၾကားမိပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္ ေတာင္းဆုိ စီတန္းလွည့္လည္မယ္ ဆုိေတာ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းတဲ့ လူေတြကုိ ခြင့္ မေပးတဲ့ အျပင္၊ ဖမ္းစစ္ခဲ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ ျပည္သူေတြကုိ ဖိႏွိပ္တဲ့ ဥပေဒကုိ ဥပေဒ စုိးမုိးေရး ဆုိၿပီး အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆုိတာ အဆုိးဆုံး ျဖစ္သည္။
ဒီလုိ ဆရာစားခ်န္တဲ့ ဥပေဒ ေတြဟာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လုပ္ႀကံခံရၿပီး၊ ဖဆပလ ေခတ္ ကတည္းက ဗဟုိအစုိးရကုိ ဦးထိပ္ထားလာခဲ့တဲ့ ဗမာ ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား အေနနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေဒသ ေတြအတြက္ပဲ စဥ္းစားၿပီး ဥပေဒေတြကုိ ထုတ္လာရာက အေမြခံလာခဲ့တဲ့ ျပႆနာေတြပါ။
ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ မရွိဘူး ဆုိတာလည္း၊ ဗဟုိခ်ဳပ္ကုိင္မႈ ယႏၱရားကို တုိင္းရင္းသားေတြ မသိေအာင္ လွ်ဳိ႕၀ွက္လာရာက တတုိင္းျပည္လုံး အေမွာင္ဖုံးသြားခဲ့ရတယ္။ တုိင္းရင္းသား (ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ရခုိင္၊ ရွမ္း၊) ေတြကုိ အျပင္လူအေနနဲ႔ သတ္မွတ္လာတဲ့ ေခတ္ကာလ ေတြရဲ႕ အက်ဳိးဆက္ေတြပါ။
ဒီေတာ့ ဆရာစားခ်န္တဲ့ နည္းဥပေဒ ေတြ ဆက္လက္ ရွင္သန္ေနေသးသ၍ ျမန္မာျပည္ ဘယ္ေတာ့မွ ဒီမုိကေရစီ မရပါ။
No comments:
Post a Comment