ေဘာ္လုံး (အားကစား) နဲ႔ ႏုိင္ငံေရး ဆက္ႏြယ္မႈ

ဆီးဂိမ္း မွာ ျမန္မာေဘာ္လုံး အသင္း ရႈံး တာကုိ ေတာ္ေတာ္ ခံျပင္း ၾကပါတယ္။

တခါမွ မရႈံးဖူးပဲ ရႈံးရတာဆုိရင္ တမ်ဳိးေပါ့။ အခုေတာ့ ျမန္မာ့ ရႈံးပဲြကုိ အဆန္းတက်ယ္ လုပ္ေနတယ္ လုိ႔ ျမင္ မိ ပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒူ၀ါ တသက္ အားေပးလာသမွ် ျမန္မာ့ ေဘာ္လုံးအသင္း ဘယ္ေတာ့မွ အႏုိင္နဲ႔ ျပန္လာတာ မရွိသေလာက္ ပါပဲ။

တခ်ဳိ႕က ဒုိင္ ကုိ အပစ္တင္ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က နည္းျပ၊ ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီး ဦးရဲထြဠ္ ကေတာ့ ကစားသမား မ်ားကုိ အပစ္တင္ သလုိလုိ နဲ႔ ေရးထားတာ ေတြ႕ရတယ္။


တကယ္ေတာ့ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံရဲ႕ ေဘာ္လုံး နဲ႔ အားကစား စြမ္းရည္ဟာ ႏုိင္ငံေရး တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈ၊ စီးပြါးေရး ေတာင့္တင္းခုိင္မာမႈ၊ ႏုိင္ငံ့ ဘ႑ာ ထုတ္ယူ သုံးဆဲြပုံ စနစ္ေတြ နဲ႔ တုိက္ရုိက္ အခ်ဳိးက် တတ္ ပါတယ္။

ေန႔ခ်င္း ညခ်င္း  ျမန္မာ့ အားကစား ကမာၻကုိ လႊမ္းရမယ္ လုပ္လုိ႔ မရ ပါဘူး။ အခ်ိန္တုိအတြင္း ေငြအား နဲ႔ လဲ လုပ္ယူလုိ႔ မရ ပါ။ နည္းျပ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္း၊ ၀န္ႀကီးဌာန ရဲ႕ ပံ့ပုိးမႈ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္း ခ်က္ခ်င္းလက္ျငင္းေတာ့ ျဖစ္မလာႏုိင္ပါ။ အေၾကာင္းမွာ ႏုိင္ငံေရး ျဖစ္စဥ္ နဲ႔ အားကစား ဆုိတာ ဒြန္တဲြေနတတ္ လုိ႔ ပါ။

ဥပမာ....

စင္ကာပူ ႏုိင္ငံဟာ ၿမိဳ႕ျပ ႏုိင္ငံေလးသာ ျဖစ္တယ္။ ေျမေနရာ အက်ယ္အ၀န္း က်ဥ္းေျမာင္းတယ္။ လူေနထူထပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေနရပ္ကြက္တုိင္းမွာ အားကစား နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကြင္း တခုခု ရွိတယ္။ အနဲဆုံးေတာ့ တင္းနစ္ နဲ႔ ဘစ္စကက္ေဘာကြင္း ရွိတယ္။ ကေလးေတြလြတ္လပ္စြာ ကစားႏုိင္မဲ့ ေနရာ ရွိတယ္။ ေဘာ္လုံးကြင္း ေနရာတုိင္း ရွိတယ္။ လူႀကီးလူငယ္ မေရြး ကုိယ္လက္လႈပ္ရွား၊ လမ္းေလွ်ာက္၊ အေျပး ေလ့က်င့္မဲ့ ေနရာ ရွိတယ္။ အဲလုိ ျဖစ္လာဖုိ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ ဘက္ဂ်က္ လုိလာတာ အမွန္ ပါ။  ေက်ာင္းေတြမွာ လဲ အားကစား ကြင္း ရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီး အားကစားလုပ္ႏုိင္မဲ့ အခ်ိန္ေတြ ရွိတယ္။ လူတုိင္းကစား ႏုိင္မဲ့ စနစ္ေတြ ရွိတယ္။ လူေရြးတဲ့ ေနရာေတြမွာ လူမ်ဳိးစဲြမရွိဘူး။

ျမန္မာျပည္မွာ ၾကည့္ ပါ။ အထူးသျဖင့္ ဒူ၀ါ တုိ႔ နယ္ဖက္မွာ ၿမိဳ႕နယ္ တၿမိဳ႕နယ္မွာ အစုိးရ အားကစားကြင္း တခုရွိတာကလဲြလုိ႔ က်န္တဲ့ ေနရာေတြက သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ကစားကြင္းရယ္လုိ႔ ရွိတာ မဟုတ္။ ေက်ာင္းေတြမွာလဲ က်င္းက်င္းၾကပ္ၾကပ္။

ေနာက္ တခုက ပညာေရး ဆုတ္ရုတ္မႈရဲ႕ အက်ဳိးဆက္က ကေလးေတြ ကစားခ်ိန္မရပဲ က်ဴရွင္ပညာေရး ျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။ မနက္ ေစာေစာထ က်ဴရွင္သြား၊ ညမုိးခ်ဳပ္မွ ျပန္လာ၊ ကစားခ်ိန္နတၱိ ပါ။

ေနာက္တခုက က်န္းမာေရး က႑ ပါ။

ကေလးေမြးကတည္းက အာဟာရ မျပည့္ပဲ ေမြးလာရတာက တေၾကာင္း၊ ဖ်ားတာ နာတာ ဆုိရင္ ေငြေၾကးတတ္ႏုိင္တဲ့ မိသားစု မဟုတ္ရင္ ပုိခက္ေလၿပီ။ ကေလးေတြက အစာ အာဟာရ မျပည့္လုိ႔ ဖ်ားနာတဲ့ ကေလးေတြလဲ ပုိမ်ားလာတယ္။ ဒီေတာ့ ကုိယ္ခႏၶာၾကံ႕ခုိင္မႈမွာ အားနည္းသြားပါေတာ့တယ္။ ေငြေၾကးတတ္ႏုိင္တဲ့ ကေလးေတြအတြက္ ၿမိဳ႕ျပ ေကာင္းေကာင္း က ရွားပါးေလသည္။ ၿမိဳ႕ျပေတြမွာ ေနတဲ့ ေငြေၾကးတတ္ႏုိင္သူေတြလဲ ကေလးေတြ ကစားခ်ိန္မေပးႏုိင္ပါ။ ကစားမဲ့ ေနရာ လဲ မရွိပါ။ အဲဒါေတြဟာ က်န္းမာေရး နဲ႔ ပညာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ ဘက္ဂ်က္ မျဖစ္စေလာက္ေလး ေပးထားတဲ့ အက်ဳိးဆက္ ပါ။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဘက္ဂ်က္အမ်ားပုိင္းက စစ္အသုံးစရိတ္မွာပါ။

ဒီထက္ တျခားအေၾကာင္းအရာေတြလဲ အမ်ားႀကီး ပါပဲ။

လူေရြးခ်ယ္မႈ၊ ကစားသမားမ်ား အေပၚ ပံ့ပုိးႏုိင္မႈ၊ နည္းပညာ၊ စိတ္ဓါတ္ျပဳျပင္မႈ။ စတာေတြက အေျခခံ လုိအပ္ခ်က္ေတြပါ။

ဠဳံဖြ လုပ္လုိ႔ေတာ့ မရဘူးေနာ့။