ကမာၻမွာ ဒီမုိကေရစီ ႏုိင္ငံ ျဖစ္လာၿပီး ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူမ်ားလာလုိ႔ အလုိလုိ တုိးတက္လာတာ မရွိပါဘူး။ ႏုိင္ငံသား တစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ႕ စိတ္ဓါတ္အေျခခံကလဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံလုိ စနစ္တက် စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ဖ်က္ဆီးထားတဲ့ ႏုိင္ငံအဖုိ႔ ပုိၿပီး ႏွစ္ဆ သုံးဆ ႀကိဳးစားရမွာပါ။
ဂ်ပန္ ႏုိင္ငံ နဲ႔ ဂ်ာမဏီ ႏုိင္ငံက ဥပမာ ႏွစ္ခုကုိပဲ ေဖၚျပခ်င္ပါတယ္။
ဂ်ပန္ ႏုိင္ငံမွာ အလုပ္သြားလုပ္တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြကုိ ေယဘုယ အားျဖင့္ ျမန္မာ ႏုိင္ငံထဲမွာ သူေဌးစာရင္း သြင္းထားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား (အားလုံးမဟုတ္၊ အမ်ားပုိင္း) ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွာ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြဟာ ဂ်ပန္ ႏုိင္ငံသားေတြ မလုပ္ခ်င္တဲ့ 3D (ရုပ္ရွင္မဟုတ္ပါ) အလုပ္ေတြပါ။ 3D ဆုိတာကုိေတာ့ အထူးတေလ မရွင္းျပေတာ့ပါဘူး၊ နာမည္ႀကီးၿပီးသား မုိ႔လုိ႔ပါ။ (ဂ်ပန္မွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ လူေတြကုိ ေစာ္ကားလုိျခင္း မဟုတ္ပါ။ ျဖစ္ရပ္မွန္တခုကုိ တင္ျပလုိျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။)
ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီလုိ ကြာသြားသလဲ.... ဂ်ပန္တြ အလုပ္က်ဳိးစားၾကတာ လူတုိင္းသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္က်ဳိးစားျခင္း တခုထဲေတာ့ မဟုတ္။ သူတုိ႔မွာ စံနမူနာ ယူစရာ အမ်ားႀကီးရွိတဲ့ အနက္ တခုကုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ဥပမာ...
ဂ်ပန္မွာ အမုိက္ပစ္မယ္ ဆုိရင္ အမုိက္ပုံး အမ်ဳိးအစား တစ္မ်ဳိးထက္မက ထားေပးတာ ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။ (ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ တမ်ဳိးေတြ႕ဖုိ႔ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္)။ အဲဒီ အမုိက္ပုံးထဲကုိ ထည့္ရမဲ့ ပစၥည္းအမ်ဳိးအစား ကုိ အမုိက္ပုံးေရွ႕မွာ ေရးထား (ပုံနဲ႔တကြ) ပါတယ္။ အနဲဆုံးသုံးမ်ဳိးေတြ႕ရတတ္တာကေတာ့... (၁) ပလားစတစ္ (၀ါ) မေဆြးမည့္တတ္တဲ့ ပစၥည္းမ်ားထည့္ရန္။ (၂) ျပန္သုံးလုိ႔ရမဲ့ ပစၥည္းမ်ား၊ ေသာက္ေရဗူးခြံ၊ အခ်ဳိရည္ဗူးခံြမ်ား။ (၃) ပုပ္သုိးလြယ္တဲ့ အမ်ဳိးအစားမ်ား။..... စသည္ျဖင့္ပါ။
ဒီေတာ့... လူေတြေကာ လုိက္နာပါ့မလား... ဘယ္သူက ေစာင့္ၾကည့္ေနလဲ... မွားထည့္မိရင္ ဒဏ္ေငြေဆာင္ရသလား....
ဒဏ္ေငြလဲ မေဆာင္ရပါ... လူတစ္ေယာက္မွလဲ တာ၀န္ယူၿပီး ေစာင့္ၾကည့္မေနႏုိင္ပါ... ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ခန္႔ဖုိ႔ လစာက မနဲဘူး... လူတုိင္းက အသိစိတ္ ရွိရွိနဲ႔ ထည့္ပါတယ္။ မွားထည့္တဲ့ ပစၥည္းရွိတယ္ ဆုိရင္ ဂ်ပန္ မဟုတ္ဘူး.. လုိ႔ တြက္ၾကပါတယ္။ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးေတြဟာ အမုိက္ပုံးမွာ ပစ္မဲ့ ဗူးခြံအထဲမွာ အနံ႔ဆုိးထြက္မဲ့ အရည္မ်ဳိးပါရင္ ေရေဆးၿပီးမွပဲ ပစ္ေလ့ရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘယ္သူမွ ျမင္မဲ့အရာေတာ့မဟုတ္ပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဂ်ပန္ေတြက ဘယ္ေနရာ ႏုိင္ငံျခားသား ပုိမ်ားသလဲ ဆုိတာ သိရေအာင္ အမုိက္ပုံးမွာ ၾကည့္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
ဂ်ာမဏီ ႏုိင္ငံက ၿမိဳ႕ပတ္ ရထားေတြ အေၾကာင္း ျပန္စလုိက္ရေအာင္....
ဂ်ာမဏီ ရထားဘူတာ ေတြမွာ ထူးျခားခ်က္က ရထားေပၚတက္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ စင္ကာပူ ဘူတာ ေတြမွာလုိ ပုိက္ဆံထည့္ (သုိ႔) စမတ္ကတ္ တခုခု ကပ္လုိက္မွ ဖြင့္လာတဲ့ တံခါးမ်ဳိးလဲ မရွိသလုိ... လက္မွတ္စစ္လဲ မထားပါဘူး။ လမ္းေဘးမွာ မထင္မရွားနဲ႔ ရွာယူရတာက လက္မွတ္ေရာင္းတဲ့ စက္ကေလးပါ။ ကုိယ့္ပ်က္ဆံ နဲ႔ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ဘယ္သြားမယ္ ဆုိတာ ႏွိပ္ၿပီး လက္မွတ္၀ယ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္မွတ္ျပစရာ မလုိတဲ့ ရထားေပၚ တက္စီးသြားပါတယ္။ လက္မွတ္မ၀ယ္ပဲ စီးသြားလဲ ဘယ္သူမွ တုိင္ေျပာမဲ့လူလဲ မရွိသလုိ၊ ဖမ္းမဲ့လူလဲ မရွိပါဘူး။ အခါအားေလွ်ာ္စြာ ေတြ႕ရခဲတဲ့ လက္မွတ္စစ္ တႏွစ္တခါ ေပၚလာတတ္တယ္ လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တသက္ေနလုိ႔ လက္မွတ္စစ္ တခါမွ မေတြ႕ဖူးတဲ့ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသားေတြလဲ အမ်ားႀကီးပါ။ လူအမ်ားပုိင္းက တစ္ႏွစ္လက္မွတ္လုပ္ထားၿပီး စီးၾကတယ္။ တစ္ႏွစ္လုံး တခါမွ လက္မွတ္ ၀ယ္စရာမလုိေတာ့ တခါတေလ တစ္ႏွစ္လက္မွတ္ေတာင္ အိမ္မွာ ေမ့က်န္ခဲ့တာေတြ ရွိတယ္။
ဒီေနရာမွာ ဂ်ာမဏီ ႏုိင္ငံသားေတြက စည္းကမ္း ရွိတယ္။ တစ္ေယာက္မွ အေခ်ာင္ မစီးဘူး။ အေခ်ာင္စီးတတ္တဲ့ လူအမ်ားပုိင္းဟာ အာရွႏုိင္ငံသားေတြပဲ ျဖစ္ပါသတဲ့။
ျမန္မာႏုိင္ငံလဲ ကမာၻမွာ နာမည္ႀကီးတဲ့ အခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ဥပေဒမဲ့ လူသတ္မႈေတြ၊ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်မႈေတြ၊ မဒိမ္းမႈေတြ၊ အကတိလုိက္စားမႈေတြ၊ လိမ္ညာမႈေတြပါ။
ဒီေတာ့ ဒုိ႔ႏုိင္ငံလဲ တုိးတက္ခ်င္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ေရႊႏုိင္ငံသား တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတာ့ အေရးႀကီးလာၿပီေနာ့။ မုိးက်ေရႊကုိယ္ေတာ့ လုပ္လုိ႔မရဘူး။
No comments:
Post a Comment