ဘာျဖစ္လုုိ႔ ဒီလုုိ ခုုိးထုုတ္လာရသလဲ ဆုုိေတာ့ က်ေနာ္ ဥပမာ တခုုပဲ တင္ျပပါမယ္။
ျမစ္ႀကီးနားက သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က သစ္အေခ်ာထည္၊ ပရိေဘာဂ လုုပ္ငန္းလုုပ္ခ်င္တယ္။ ျမစ္ႀကီးနားမွာေတာ့ စက္ရုုံအဆင့္ ဆုုိပါေတာ့။ ကုုန္ၾကမ္းကေတာ့ ဟူးေကာင္း ဂ်ဳိင့္၀ွမ္းေဒသ က ပါ။ ႏွစ္စဥ္ ေရႊတူးလုုိ႔ ဒီတုုိင္း အလဟတ ခုုတ္လွဲလုုိက္တဲ့ သစ္ေတြကုုိ ႏွေမ်ာတာက တေၾကာင္း၊ ေဒသခံေတြ အလုုပ္အကုုိင္ အခြင့္အလွမ္း ရပါေစ ဆုုိၿပီး ရည္ရြယ္လုုပ္တာပါ။ သိန္းေထာင္ခ်ီ အကုုန္ခံၿပီး လုုပ္တယ္။ ၿမိဳ႕ နဲ႔ နဲနဲ ေ၀းတဲ့ ေနရာ ထိ ေကဗယ္လုုိင္း ကုုိယ့္စရိတ္ နဲ႔ ကုုိယ္ဆဲြတယ္၊ ထရန္စဖါမာ ကအစ ကုုိယ့္ ကုုိယ္ပုုိင္ တပ္တယ္။ သိန္း ရာႀကီး ကုုန္တယ္။ ပုုိက္ဆံ ကုုန္တာ အကုုန္တြက္လုုိ႔ ရတယ္။ ပုုိက္ဆံ ရွိရင္ အခ်ိန္အတုုိင္းအတာ တခုမွာ ၿပီးနုုိင္တယ္၊ ဒီအထိ ျပႆနာ မဟုုတ္ဘူး ဆုုိပါေတာ့။
ျပႆနာက ပါမစ္ ကိစၥ ပါ။
ေနျပည္ေတာ္ အထိ ဆင္းရတယ္။ တစ္ေခါက္နဲ႔ မၿပီး၊ အေခါက္ေခါက္ အခါခါ၊ ပါမစ္ရဖုုိ႔ ဘာေတြ လုုိအပ္မွန္းလဲ အတိအက် မသိ၊ လုုပ္ထုုံးလုုပ္နည္း မေရရာ၊ ပင္လယ္ျပင္မွာ ကမ္းမျမင္ပဲ လက္ပစ္ကူးရသလုုိပဲ တဲ့။ ပုုိဆုုိးတာက ဘာ လူမ်ဳိးလဲ လုုိ႔ ခဏခဏ အေမးခံရတယ္။ ၀န္ႀကီးဌာန တုုိင္းမွာ ပဲြစားကမ်ား၊ ဘယ္သူ႕ ကုုိ ယုုံရမွန္းလဲ မသိ၊ ဒီအထဲမွာ သူ႕လူ၊ ကုုိယ့္လူ ခရုုိနီ ေတြရဲ႕ မွတ္ခ်က္ကလဲ အေရးႀကီးျပန္သတဲ့၊ ျမစ္ႀကီးနား ဆုုိရင္ ဘယ္သူ႕ ကုုိ ေမး၊ ဆုုိတာမ်ဳိး။ လုုပ္ပုုိင္ခြင့္ေပးထားတဲ့ ခရုုိနီေတြက သူတုုိ႔လုုပ္ငန္းအတြက္ အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္တယ္ ဆုုိရင္ မျဖစ္ျပန္ဘူးတဲ့။
ဒါနဲ႔ သူရတဲ့ နည္းအကုုန္သုုံးၿပီး ၀န္ႀကီးဌာန ကုုိ ခ်ည္းကပ္တာ ေနာက္ဆုုံးရတဲ့ အေျဖက “ယာယီခြင့္ျပဳမိန္႔ နဲ႔ စလုုပ္ေတာ့“ ဆုုိတဲ့ အမိန္႔ ထြက္လာတယ္။ သူလဲ စလုုပ္ၿပီ ဆုုိတာနဲ႔ လူအမ်ားႀကီးကုုိ အလုုပ္ေပးရမွာ ျဖစ္တယ္။ ေနာက္မွ ပါမစ္မရဘူး ဆုုိရင္ ျပႆနာ ျဖစ္မွာလဲစုုိး။
ဒီလုုိ ဒီလုုိ ေတြေၾကာင့္ ကုုန္ၾကမ္းေမွာင္ခုုိ ထုုတ္တာက ပုုိျမန္တယ္ လုုိ႔ ဆုုိပါတယ္။
No comments:
Post a Comment