(Social Justice in Urbanization)
ျမန္မာႏုိင္ငံလဲ ႏုိင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေနၿပီ ဆုိၿပီး ထက္သာျမင္သာ ရွိတဲ့ အခ်က္ လူေတြ အေျပာမ်ားတာက ကားမ်ားလာတယ္။ တယ္လီဖုန္းကုိင္တဲ့လူေတြမ်ာ
ဒါေပမယ့္ လွ်ပ္စစ္မီးကေတာ့ ထူးမျခားနားသလုိ ကားမ်ားလာတာနဲ႔အမွ် Traffic Jam ေတြကလဲ လုိက္လာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ရန္ကုန္အေၾကာင္း ေျပာၾကရေအာင္ပါ။
ရန္ကုန္ အစုိးရ နဲ႔ ေနျပည္ေတာ္ အစုိးရ တသေဘာထဲ ထည့္စဥ္းစားတာက ကားက်ပ္တဲ့ ကိစၥဘယ္လုိ ေျဖရွင္းမလဲ ဆုိတာပါ။ စဥ္းစားတဲ့ ထဲမွာ အေျခခံလူတန္းစားအတြက္ လူမႈတရားမွ်တေရး (Social Justice) ကုိေတာ့ ထည့္စဥ္းစားပုံမရပါဘူး။
လူတုိင္း၊ အဆင့္အတန္းမခဲြျခားတဲ့ တရားမွ်တေရး ေပၚလစီအတြက္ ဘယ္တုန္းကမွ ထည့္စဥ္းစားဖူးတာမဟုတ္ေတာ့ အေလ့အထက အားနဲလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကားက်ပ္တာကုိ ဦးစားေပး စဥ္းစားၿပီး လူတုိင္း အသြားအလာ အဆင္ေျပေအာင္ ဘယ္လုိ လုပ္မလဲ ဆုိတဲ့အခ်က္ကုိ ေမ့တာ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ဦးစားေပးအဆင့္ေရွ႕ကုိ ေရာက္မလာပါဘူး။
ျပည္သူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ သြားေရး၊ လာေရး၊ ပုိ႔ေဆာင္ေရး ဆုိသည္မွာ ႏုိင္ငံတခုရဲ႕ စီးပြါးေရး တုိးတက္မႈကို တုိက္ရုိက္ အက်ဳိးတက္ေရာက္ပါတယ္။ ကားသုံးတဲ့လူတန္းစားအတြက္ပဲ
ဒီလုိ မစဥ္းစားခဲ့တာ ျမန္မာျပည္ပဲ မဟုတ္ပါ။ ထုိင္းႏုိင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕လဲ တခ်ိန္တုန္းက ဗဟုိခ်ဳပ္ကုိင္မႈ စနစ္ေအာက္မွာ ေရးဆဲြခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ျပ စီမံကိန္း ဆုိေတာ့ အခုထိ ျပင္လုိ႔မရပဲ မထူးဇာတ္ခင္း ဆက္သြားေနရပါတယ္။
ဥပမာ...
နယ္သာလန္ ၿမိဳ႕ေတာ္ အမ္စတာဒမ္ ၿမိဳ႕နဲ႔ ထုိင္းႏုိင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ရေအာင္...
နယ္သာလန္ ႏုိင္ငံသားေတြက Transportation ကိစၥ စဥ္းစားတဲ့အခါ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီကုိ စဥ္းစားတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ဘတ္စ္ကားစီးသူမ်ား၊ စက္ဘီးစီးသူမ်ား၊ ဆုိင္ကယ္စီးသူမ်ား၊ ကားစီးသူမ်ားဟာ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းနဲ႔ ဆုိင္တယ္။ ကားမုိ႔လုိ႔ ဦးစားေပးရမယ္၊ ဆုိင္ကယ္မုိ႔လုိ႔ ဦးစားေပးရမယ္၊ စက္ဘီးမုိ႔လုိ႔ ဦးစားေပးရမယ္ ဆုိတာမဟုတ္ဘူး။ ကားစီးသူမ်ားေၾကာင့္ စက္ဘီးစီးသူ၊ လမ္းေလွ်ာက္သူ၊ ဘတ္စ္ကားစီးသူမ်ားကုိ မေႏွာက္ယွက္ရဘူး။ ကားစီးသူကလဲ လူတစ္ေယာက္ပဲ ခရီးသြားတာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ မိသားစု တခုထဲ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၿမိဳ႕လယ္မွာ ကားလမ္း၊ စက္ဘီးလမ္း၊ လူသြားလမ္း၊ ဆုိၿပီး သီးသန္႔ အက်ယ္အ၀န္း ညီညီမွ်မွ် ထားလုိက္တယ္။ ဘတ္ကားနဲ႔ ၿမိဳ႕ပတ္ရထားလမ္း ကုိေတာ့ လမ္းလယ္ေကာင္မွာ ပုိၿပီး အေႏွာက္အယွက္မရွိေအာင္ သြားခုိင္းတယ္။ သူက လူအမ်ားပုိင္းသုံးတာကုိး။ ကုိယ္ပုိင္ကားေတြေၾကာင့္ လူအမ်ားကုိ စိတ္အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ရေလေအ
အမ္စတာဒမ္ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္မွာ ကားမရႈပ္တာဟာ နယ္သာလန္သားေတြ ကားမ၀ယ္ႏုိင္လုိ႔ မဟုတ္။ ၿမိဳ႕ထဲ ကားစီးတဲ့လူေတြကုိ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ကန္႕သတ္ထားလုိ႔ပါ။ တလမ္းေမာင္းေတြကမ်ား၊ ကားပါကင္က ေနရာတကာထုိးလို႔မရ၊ မရွိ၊ ကားလမ္းကလဲ က်င္းက်င္းေလးပဲ ေပးထားတယ္။ ဆုိေတာ့ လူေတြက ၿမိဳ႕ျပင္ထြက္ဖုိ႔ မဟုတ္ရင္ ၿမိဳ႕ထဲေလွ်ာက္လည္ဖုိ႔ ကုိယ္ပုိင္ကားမစီးေတာ့ဘူး။ ၿမိဳ႕ထဲမွာေနတဲ့လူေတြက ကုိယ္ပုိင္ကား မ၀ယ္ေတာ့ဘူး။ စက္ဘီးစီးမယ္။ ၿမိဳ႕ပတ္ရထားစီးမယ္။ ခရီးေ၀းသြားလဲ ရထားက ျမန္မွျမန္။ အခ်ိန္ကလဲ တိတိက်က်၊ ရထားေပၚ စက္ဘီးပါ ယူသြားလုိ႔ ရေသးတယ္။ ဆုိေတာ့ စက္ဘီးဟာ အေကာင္းဆုံးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ စက္ဘီးၿမိဳ႕ေတာ္ ဆုိၿပီး နာမည္ႀကီးလာတယ္။ အမ္စတာဒမ္မွာ ကုန္းေက်ာ္တံတား ႀကီးႀကီးမားမားမရွိပါ။ ဒီ့အတြက္ ႏုိင္ငံေတာ္ဘက္ဂ်က္ မကုန္ေတာ့ဘူး။ ကားသိပ္မရႈပ္ေတာ့ ၿမိဳ႕ဟာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမ္စတာဒမ္ ဟာ အေပ်ာ္ဆုံးၿမိဳ႕စာရင္းမွာ အၿမဲတမ္းထိပ္ဆုံးကပါ။
ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကုိ ျပန္ၾကည့္ရေအာင္...
ထုိင္းႏုိင္ငံရဲ႕ ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္း အသုံးစရိတ္ အမ်ားပုိင္းဟာ လမ္းတံတား တည္ေဆာက္တဲ့ ေနရာမွာ သုံးလုိက္တာပါ။ ၿမိဳ႕ထဲမွာ လူသြားလမ္းက အဆင္မေျပ၊ စက္ဘီးစီးလမ္းမရွိဘူး။ ဆုိင္ကယ္စီးရင္လဲ ေနကပူ ဘတ္စ္ကားစီးရတာကလဲ က်ပ္က်ပ္ ဆုိေတာ့ နည္းနည္းအဆင္ေျပတဲ့လူေတြက ကုိယ္ပုိင္ကားအရင္၀ယ္တယ္။ အေၾကြးလဲ ေရာင္းေပးတာကုိး။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားသားေတြက ထုိင္းေတြကုိ ကဲ့ရဲ႕ၾကတယ္။ အိမ္ထက္ ကားပုိေကာင္းတယ္၊ ဆုိသတဲ့။
ဒီေတာ့ ဘန္ေကာက္ဆုိတာ ကမာၻမွာ ကားအက်ပ္ဆုံး ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး ျဖစ္လာတယ္။ အသက္ရူလုိ႔ေတာင္ မ၀ခ်င္ဘူး။ ရွိရွိသမွ် ေဆာက္လုပ္ေရး ဘက္ဂ်က္ေတြက ကားလမ္းအတြက္ပဲ လုပ္ေနၾကတယ္။ ဒါေတာင္ ကုန္းေက်ာ္တံတားေတြက ေဆာက္လုိ႔ကုိ မၿပီးႏုိင္ေသးဘူး။ ေဆာက္ထားၿပီးသား ေငြရွင္းရတဲ့ မုိးပ်ံဟုိင္းေ၀းလမ္းမႀကီးေ
ဒါေပမယ့္ ထုိင္းျပည္သူ အမ်ားပုိင္းက လမ္းေလွ်ာက္သမား (Pedestrian) ေတြပါ။ သူတုိ႔ အတြက္ကေတာ့ လမ္းေကာင္းေကာင္းေလွ်ာက္မဲ့
ဒီေတာ့ ႏုိင္ငံသားတုိင္းအတြက္ လူမႈ တရားမွ်တ ေရး ဆုိတာ ဘယ္မွာလဲ။ ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္း ေရးဆဲြတုိင္း ႏုိင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲေတြက သူတုိ႔သြားေရးလာေရး အတြက္ပဲ စဥ္းစားတတ္ၾကပါတယ္။ ေနာက္တဆင့္ အလယ္အလတ္ နဲ႔ ပညာတတ္လူတန္းစားေတြအတြက္၊ ေနာက္ဆုံးမွ အေျခခံလူတန္းစားအတြက္ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္လဲ အခ်ိန္မီ လူမႈတရားမွ်တေရးကုိ ထည့္မစဥ္းစားပဲ ကုိယ္ပုိင္ကားစီးလူတန္းစားမ
ေနာက္ၿပီး
ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္း တခုထဲမွာ အခ်ိန္ကုန္၊ ေငြကုန္၊ ျဖစ္ေနမဲ့အစား တႏုိင္ငံလုံးအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ ေပၚလစီေတြ ခ်မွတ္ႏုိင္ရင္ ပုိအက်ဳိးရွိမွာပါ လုိ႔ လြတ္ေတာ္အမတ္မင္းမ်ားကုိ အႀကံျပဳပါရေစ။
No comments:
Post a Comment