ရွိျခင္းတရား ယုုိယြင္းေနတဲ့ ျပည္ျမန္မာ

အရွိကုုိ အရွိအတုုိင္း ျမင္ျခင္း ဆုုိတာ ေလာကပါလ တရား ျဖစ္ပါတယ္။
ရွိျခင္းတရား ကုုိ ျငင္းပယ္ၿပီး မဟုုတ္မမွန္တရားက နုုိင္ေနတယ္ ဆုုိရင္ အဲဒီ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းနဲ႔ ထူေထာင္ထားတဲ့ နုုိင္ငံဟာလဲ အလုုိလုုိ တခုုၿပီးတခုု ယုုိယြင္းလာတာပါပဲ။

အရင္တုုန္းကေတာ့ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဗမာ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုုိ အပစ္ပုုံခ်စၿမဲပါ။ အခုုေတာ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြသာ မကပဲ ျမန္မာျပည္သား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလဲ ရွိျခင္းတရားကုုိ ျငင္းပယ္တဲ့ ေနရာမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အသားက်ေနၿပီပဲ၊ ဆုုိတာ သိလုုိက္ရပါတယ္။

ဗုုဒၶ တရားေတာ္မွာ ကံ၊ ကံ၏အက်ဳိး ဆုုိတာ ရွိပါတယ္။ ကံ ဆုုိတာ အလုုပ္၊ ကုုိယ္လုုပ္လုုိ႔ ကုုိယ့္ဆီျပန္လာတယ္၊ ဆုုိတဲ့ သေဘာတရားပါ။ အဲဒါကုုိ ၀တ္လည္တယ္ ဆုုိၿပီး လြယ္လြယ္ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။

ခရစ္ေတာ္ေဟာခဲ့တဲ့ တရားမွာလဲ “ကုုိယ္စုုိက္သည့္အတုုိင္း ရိတ္ရမယ္” ဆုုိတဲ့ တရားေတာ္ ရွိပါတယ္။ အဲဒါလဲ ၀တ္လည္တာနဲ႔ အတူတူပါ။

ဒီေတာ့ တခုု ဆင္ျခင္ ၾကည့္ရေအာင္ပါ။

ရုုိဟင္ဂ်ာ နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ရခုုိင္လူမ်ဳိး အပါအ၀င္ ျမန္မာ ဗုုဒၶဘာသာ၀င္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ခါးခါးသီးသီး ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ကုုိယ့္ လူမ်ဳိး၊ ကုုိယ့္ ဘာသာ တရား နဲ႔ မတူလုုိ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မုုန္းလုုိ႔ ရေပမယ့္၊ တရား ဥပေဒ နဲ႔ ဆန္႔က်င္တဲ့ လုုပ္ရပ္ေတြကုုိ လြယ္လြယ္ေတြး၊ လြယ္လြယ္ကုုိယ့္ဖက္ကခ်ည္း အမွန္ဆဲြယူလုုိ႔ မရပါဘူး။

သန္းေခါင္ စာရင္း ေကာက္ဖုုိ႔ ေဆာ္ၾသတဲ့ ယူအန္အဖဲြ႕၀င္ေတြနဲ႔ လူ၀င္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရး ၀န္ႀကီး ဦးခင္ရီ တရား၀င္ ေျပာတာက ျမန္မာျပည္ နယ္နိမိတ္အတြင္း ေနထုုိင္သူ မည္သည့္ လူမ်ဳိးမဆုုိ ကုုိယ့္ လူမ်ဳိးနာမည္ကုုိ ကုုိယ္ လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ပုုိင္ခြင့္ ရွိတယ္။ ဆုုိၿပီး ေျပာထားတာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီလုုိ ေျပာထားလုုိ႔လဲ ကခ်င္လူမ်ဳိးဆုုိရင္ မရွိတဲ့ လူမ်ုဳိးနာမည္ေတြေတာင္ ကြတ္နံပါတ္ေတြ ဘုုန္းေဗာလေအာ ထြက္လာပါေတာ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ ရုုိဟင္ဂ်ာ နဲ႔ ေဂၚရခါး ကုုိ က်ေတာ့ သူတုုိ႔လုုိခ်င္တဲ့ နာမည္ မထည့္ရ၊ ဆုုိပဲ။ (ဒီလုုိ ေရးလုုိက္ေတာ့ ဒူ၀ါ က ကုုလား ျဖစ္ေတာ့မယ္။)

ဒီမွာ ေထာက္ျပခ်င္တာက ဒီလုုိ…

အေရွ႕ အေနာက္မညီ တဲ့ အစုုိးရ စကား ကုုိ ဗမာ ဗုုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အမ်ားပုုိင္းက ကုုိယ့္ ဆႏၵ နဲ႔ ညီလုုိ႔ အႀကိဳက္ေတြ႕ၿပီး အစုုိးရ ရဲ႕ လုုပ္ရပ္ ကုုိ လက္ခံလုုိက္တဲ့ သေဘာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူတုုိ႔ သမၼတ ပါးစပ္ က ထြက္တဲ့ ဥပေဒ ကုုိ အသိအမွတ္ ျပဳေပးလုုိက္တာပါပဲ။ ဒီလုုိ သေဘာတရား က ကုုိယ့္ဘက္ေကာ ျပန္မလာနုုိင္ဘူးလား။

စစ္အစုုိးရ လက္ထက္ ျမန္မာျပည္သူ အားလုုံး ခံခဲ့ရတာ ပါးစပ္ ဥပေဒ ေတြ ေၾကာင့္ ပါ။ အဲဒီလုုိ ပါးစပ္ ဥပေဒ ေတြကုုိ မခံစားနုုိင္ေတာ့လုုိ႔ နည္းမ်ဳိးစုုံ ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ ေဂၚရခါး ရွိတယ္ ဆုုိတာလဲ သမုုိင္း သက္ေသရွိ၊ ရုုိဟင္ဂ်ာ ရွိတယ္ ဆုုိတာလဲ သမုုိင္းရွိတာပါပဲ၊ ဘယ္လုုိမွ ျငင္းပယ္လုုိ႔ မရပါ။ သူတုုိ႔ ရွိျခင္းကုုိ ျငင္းပယ္ျခင္းသည္၊ ျမန္မာျပည္မွာ ဆင္းရဲသား မရွိဘူး၊ ျမန္မာျပည္မွာ လ ွ်ပ္စစ္မီး ပုုိလ ွ်ံလုုိ႔ ေရာင္းရတယ္၊ ျမန္မာျပည္မွာ ထမင္းငတ္လုုိ႔ ေသတဲ့လူမရွိ၊ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ မဒိမ္းမႈမရွိ၊ ျမန္မာျပည္မွာ ျပည့္တန္ဆာ မရွိ၊ ျမန္မာျပည္မွာ အိစ္ေရာဂါသည္မရွိ ဆုုိတဲ့ အစုုိးရ ရဲ႕ေခါက္ရုုိးက်ဳိးေနတဲ့ လိမ္လည္စကားေတြနဲ႔ တထပ္ထဲ ပါ။ တုုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ရပုုိင္ခြင့္ကုုိ ျငင္းပယ္ ထားျခင္းသည္လဲ ရွိျခင္းတရားကုုိ ျငင္းေနတာပါပဲ။

ကုုိယ္ က ရွိျခင္းတရား ျငင္းပယ္ျခင္းကုုိ မွန္တယ္ ထင္ရင္ ကုုိယ့္ကုုိလဲ တျခားတစ္ေယာက္ေယာက္က ျပန္ၿပီး ျငင္းပယ္နုုိင္တယ္ ဆုုိတဲ့ သေဘာပါ။

ရွိျခင္းတရား ျငင္းပယ္ျခင္းကုုိ အမွန္တရား လုုိ႔ ထင္ရင္ စစ္အစုုိးရရဲ႕ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျငင္းပယ္ျခင္းခံခဲ့ရတဲ့ ကာလေတြကုုိ အသိအမွတ္ျပဳေပး တာနဲ႔ အတူတူ ပါ။

ဒီေတာ့ စဥ္းစားပါ ေရႊျမန္မာ ေတြရယ္။ ေရႊေခတ္၊ စိန္ေခတ္ကေန ထြက္ပါေတာ့။